วันจันทร์ที่ 10 สิงหาคม พ.ศ. 2552

ชีวิตที่ขาดเธอ


ช่วงชีวิตนี้ที่ขาดเธอไปฉันไม่เคยมีความสุขเลย

ชีวิตที่ขาดเธอ

เมื่อก่อนไม่เคยได้คิด ผิดอะไรไม่เคยจะรู้ ไม่ได้ดูว่าในสิ่งที่กระทำ ทำให้ใครบางคนเสียใจ จนเมื่อจบตรงการแยกทาง ทุกๆ อย่างที่เคยทำไว้ ก็ได้กลับมาเตือนย้ำใจให้คิด ว่าฉันนั้นโง่แค่ไหน อยากจะหมุนเวลาให้กลับยังไง ก็ไม่ย้อนมันคืนได้แล้ว ได้แต่ขอให้เธอได้โปรดอภัยให้กัน สักครั้งจะยอมได้ไหม ช่วงชีวิตฉันที่ขาดเธอเหมือนจะตาย หัวใจมันทนไม่ไหว มันเคยแต่มองร้องหาว่าเธอ อยู่ไหนและเป็นอย่างไร กลับมาหาฉัน ได้โปรดเถอะนะคนดี ต่อจากนี้ที่เคยร้องไห้ จะไม่ทำให้เธอต้องช้ำและเสียน้ำตา กลับมาเป็นอย่างเดิมได้ไหม รักกันอย่างเก่า แต่ก่อนไม่เป็นอย่างนี้ อยู่ดีๆ น้ำตาก็ไหล อยากให้เธอได้ฟังว่าฉันละอาย ที่ทำให้เธอเสียใจ ทำให้จบตรงการแยกทาง ทุกๆ อย่างที่เคยทำไว้ คงไม่กลับมาเตือนย้ำใจให้คิด ว่าฉันนั้นโง่แค่ไหน อยากจะหมุนเวลาให้กลับยังไง ก็ไม่ย้อนมันคืนได้แล้ว ได้แต่ขอให้เธอได้โปรดอภัยให้กัน สักครั้งจะยอมได้ไหม ช่วงชีวิตฉันที่ขาดเธอเหมือนจะตาย หัวใจแทบทนไม่ไหว มันเคยแต่มองร้องหาว่าเธอ อยู่ไหนและเป็นอย่างไร กลับมาหาฉัน ได้โปรดเถอะนะคนดี ต่อจากนี้ที่เคยร้องไห้ จะไม่ทำให้เธอต้องช้ำและเสียน้ำตา กลับมาเป็นอย่างเดิมได้ไหม รักกันอย่างเก่า รู้ว่าแผลที่ฉันนั้นได้ฝากยากจะลบมันไปจากใจ แต่ว่าขอได้ไหม ให้เป็นฉันได้ไหม ให้ฉันรักษาเธอเอง ช่วงชีวิตฉันที่ขาดเธอเหมือนจะตาย หัวใจมันทนไม่ไหว มันเคยแต่มองร้องหาว่าเธอ อยู่ไหนและเป็นอย่างไร กลับมาหาฉัน ได้โปรดเถอะนะคนดี ต่อจากนี้ที่เคยร้องไห้ จะไม่ทำให้เธอต้องช้ำและเสียน้ำตา กลับมาเป็นอย่างเดิมได้ไหม รักกันอย่างเก่า อยากจะพูดให้รู้ว่า...รักเพียงเธอ


เพลงนี้ฟังแล้วมันยิ่งกว่าโดนลึกไปถึงหัวใจเลย

ขอบฟ้า

ได้แต่เหลียวมองไปสุดฟ้าไกล มันช่างน่าเสียดายที่เราไปไม่ถึงขอบฟ้า จบเสียที ที่เธอต้องทนทรมานเดินบนทางที่เราสองคนหวังกัน ไปยังฝันสุดฟ้า ปิดฉากเสียที เมื่อเจอคนที่ดีจงโชคดีกับเส้นทางที่ยังเหลือข้างหน้า เธอไปกับเขาคงดีกว่า ยอมเข้าใจ ยอมเข้าใจ ถ้าไปด้วยกันก็มีแต่เหนื่อยล้า ฉันเข้าใจ ฉันเข้าใจ ที่เธอร่ำลา ขอบฟ้า ต้องกลายเป็นเขาที่พาไป ทุกสิ่งที่ฝันกันเอาไว้ จบแล้วไม่เหลือสักอย่าง ฉันทำได้เพียงแค่เท่านี้ มาส่งเธอได้แค่ครึ่งทาง ก็คงต้องยอมรับมัน ยอมรับมัน จะเจ็บเท่าไหร่ฉันก็จะทน เมื่อเธอจะไปฉันห้ามไม่ได้ ต้องปล่อยเธอไปทั้งน้ำตา แม้แทบขาดใจ จะเจ็บเท่าไหร่ฉันก็จะยอม ให้เธอมีวันที่ดีข้างหน้า ให้เธอเดินไปพบความสุขที่ตรงขอบฟ้า ฉันยอม ยอม ยอมเข้าใจ ยอมเข้าใจ ถ้าไปด้วยกันก็มีแต่เหนื่อยล้า ฉันเข้าใจ ฉันเข้าใจ ที่เธอร่ำลา ขอบฟ้า ต้องกลายเป็นเขาที่พาไป ทุกสิ่งที่ฝันกันเอาไว้ จบแล้วไม่เหลือสักอย่าง ฉันทำได้เพียงแค่เท่านี้ มาส่งเธอได้แค่ครึ่งทาง พรุ่งนี้ไม่มีแล้วเธอ ต้องกลายเป็นเขาที่พาไป ทุกสิ่งที่ฝันกันเอาไว้ จบแล้วไม่เหลือสักอย่าง ฉันทำได้เพียงแค่เท่านี้ มาส่งเธอได้แค่ครึ่งทาง ก็คงต้องยอมรับมัน จะเจ็บเท่าไหร่ฉันก็จะทน ให้เธอเดินไปที่ตรงขอบฟ้า ให้เธอไปดี โชคดีเถิดหนา จะเจ็บเท่าไหร่ฉันก็จะทน

ปลายทาง

ไม่น่าเชื่อไม่เคยฟังเพลงนี้แล้วเศร้าเลยแต่วันนี้ฟังเศร้าจัง

ปลายทาง

ปลายทางที่ฉันรอเธอ ที่สุดก็จบตรงนี้ ไปดีเถอะนะคนดี ไม่ต้องคิดอะไร เข้าใจว่าวันเวลา มันทำให้คนเปลี่ยนไป แต่ฉันก็คงไม่คิดโทษใครอยู่แล้ว อย่าห่วงเลย ขอบใจเธอที่เคยรักฉัน ที่เคยร่วมทางกันมา ต้องขอบใจที่ทำให้รู้ว่าไม่ต้องรอ เจ็บยังไงต้องทนรับไว้ ให้เราจบแค่นี้พอ จากวันนี้ฉันก็จะขอ ให้โชคดี เวลาทุกวินาที ต่อไปคงหมดความหมาย จะเร็วจะช้ายังไง เธอก็คงไม่มา เมื่อมันไม่เหลืออะไร เมื่อเธอไม่กลับมาหา ฉันก็คงต้องใช้เวลาที่เหลือ เพื่อลืมเธอ ขอบใจเธอที่เคยรักฉัน ที่เคยร่วมทางกันมา ต้องขอบใจที่ทำให้รู้ว่าไม่ต้องรอ เจ็บยังไงต้องทนรับไว้ ให้เราจบแค่นี้พอ จากวันนี้ฉันก็จะขอ ให้โชคดี คนเราต่อให้รักเพียงใด จะรักแทบเป็นแทบตายก็คงไม่สำคัญ ปลายทางเราต้องแยกจากกัน ไม่เหมือนอย่างฝัน ขอบใจเธอที่เคยรักฉัน ที่เคยร่วมทางกันมา ต้องขอบใจที่ทำให้รู้ว่าไม่ต้องรอ เจ็บยังไงต้องทนรับไว้ ให้เราจบแค่นี้พอ เมื่อไม่เหลือคนที่ให้รอ ในเมื่อเธอไม่กลับคืนมา ฉันก็ไม่ควรเฝ้ารอ จากวันนี้ฉันก็จะขอ ให้โชคดี

หวั่นไหว


หวั่นไหว

รู้ก็ทั้งรู้ว่าเธอเป็นใคร และฉันก็ไม่คิดจะปีนขึ้นไป คงไม่มีทางจะเป็นไปได้ ก็เรานั้นมันต่างกัน ทำได้แค่เพียงเจียมตัวมันไป วัน วัน ฉันเข้าใจ แต่ฉันก็ไม่รู้เพราะความบังเอิญ หรืออันที่จริงฉันนันจงใจ เวลาที่เธอมายืนใกล้ ใกล้ ก็ยังเผลอไปสบตา รู้ก็ทั้งรู้ว่าคงไม่มีปัญญา คงไม่มีหวัง ไม่อยากจะเหลียวมอง ฉันคอยบอกตัวเอง แต่ยังทำไม่ได้ ไม่อยากจะสนใจ รู้ว่าไม่มีทาง แต่ก็ไม่รู้ต้องทำอย่างไร อดใจไม่ไหวเมื่อได้พบหน้า ยิ่งเธอส่งยิ้มคืนมายังหวั่นไหว ยังเป็นอย่างนี้อยู่ทุกวัน ฉันต้องคอยหักห้ามใจ (มันยังอดใจไม่ได้ มันยังห้ามใจไม่ได้) อดใจไม่ไหวทุกทีที่เจอ เพียงแค่แอบเผลอมองตา จะผิดไหม เก็บเอาไปฝันอยู่ทุกคืน ฉันต้องทำตัวเช่นไร ช่วยบอกได้ไหมเธอ

รักต้องสู้

รักนี้คือรักเดียวที่มีมากที่สุดในชีวิตก่อนจบชีวิต

รักต้องสู้

เก็บเอาไว้เถอะเก็บเอาไว้ ยังมีคนต้องการ ผ่านวันนี้มาจากเมื่อวาน ยังมีวันต่อไปแอบเอาไว้เถอะแอบเอาไว้ ดูใจให้นานนานจำเอาไว้คารม ไอ้ที่หวานหวาน ปากและใจต่างกัน* สักวันหนึ่งคงต้องมาอีกครั้ง สักวันหนึ่ง คงต้องไปสักวันหนึ่งถึงแม้บอกว่ารัก อาจจำต้องแยกย้าย** วันนี้เราเจ็บอย่างไร วันต่อไปอาจเจ็บกว่านี้รักเป็นสิ่งที่ดูว่าดี หากว่ามีแต่ความจริงใจเผื่อเอาไว้ บ้างเผื่อเอาไว้ เตรียมใจไว้สักหน่อยอันความรักเป็นเพียง แค่เรื่องเล็กน้อย ในชีวิตคนเราเจ็บมาแล้วก็เจ็บไปแล้วเจ็บมาจนเข้มแข็งหลับสักตื่น พักฟื้น เอาเรี่ยวเอาแรงต่อสู้ชีวิตกันใหม่(ซ้ำ *, **)เผื่อเอาไว้บ้างเผื่อเอาไว้ เตรียมใจไว้สักหน่อยอันความรักเป็นเพียง แค่เรื่องเล็กน้อย ในชีวิตคนเราเจ็บมาแล้ว ก็เจ็บไปแล้ว เจ็บมาจนเข้มแข็งหลับสักตื่นพักฟื้น เอาเรี่ยวเอาแรง ต่อสู้ชีวิตกันใหม่ หลับสักตื่นพักฟื้น เอาเรี่ยวเอาแรง ต่อสู้ชีวิตกันใหม่

แม่


แม่ครับผมอยากจะขอโทษแม่อยู่เสมอมาที่ผมแย่เกินไปจริงๆ.
แม่
วันคืนจะผ่านไป กี่ฤดูจะผ่านมาแม่ก็ยังเฝ้าคอยลูกกลับนับวันเวลาเจ้าโตแล้วไปสร้างครอบครัวใหม่ไม่หันมาสนใจแม่เลย แม่ถนอมเลี้ยงลูกรัก รักเกินรักยิ่งสิ่งใด ไม่ให้ใครทำร้ายให้ลูกเจ็บ แม่ทำงานหนักให้ลูกสบาย เมื่อเจ้าโตใหญ่ เป็นคนดีมีค่าของสังคม * แม่ทั้งห่วงหวง คิดถึงดวงใจ ลูกจ๋า แวะเวียนหาแม่บ้างซิ แม่อยู่เหงาๆ เดี่ยวเดียวดาย เฝ้าคอยคิดหวังว่า ลูกจะมา แต่ไม่มีเลย หรือลืมแม่แล้วลูกจ๋า ( ซ้ำ * )ถึงอย่างนี้แม่ก็รัก แม่จะรอ รอ รอคงสักวัน ลูกอาจจะคิดถึงแม่แม่เฝ้ามองดูอยู่ข้างเสมอถ้ามีเวลากลับมาหาแม่สักที นะลูกจ๋า
.

เอื้อมไม่ถึง


อยากจะมีเธออยู่ในใจแต่ต่อไปคงเอื้อมไม่ถึงแล้วละเรา
เอื้อมไม่ถึง
มองทะเลมีแสงจันทร์นวลยวลใจ แล้วทำไมคืนนี้ไม่มีเธอจันทร์เต็มใจทอแสงลำไลลงมา ล้ำคุณค้ากัยผิวน้ำทะเล* ที่ใครๆว่าจันทร์อยู่สูง สูงขึ้นไปจนลับตายังทอแสงลงมาได้เธอเป็นคนอยู่บนที่สูง สูงเสียจนมีคนท้อใจ จนต้องร้องไห้** ไกลเหลือเกิน เอื้อมไปก็ไม่ถึง เพียงในความคิดคำนึง คงเป็นที่ซึ่งได้มีเธอIntro จันทร์ทะเลคงสร้างความงามเกินไปฉันจึงได้หลงไหลจนลืมตัวมัวละเมอจนเผลอกันไปคนเดียวเธอไม่เกี่ยวไม่เห็นไม่เข้าใจ